Even s' avonds een paar uurtjes vissen. Bij het watertje aangekomen denk ik: 'dit gaat niet makkelijk worden'. Als ik aan het water kom kijk ik meestal eerst even een paar minuten overal even rond. Beweegt er vis, zie ik vis... en kies dan vaak voor een plekje, of ik maak een paar verschillende voerplekjes. Deze avond was het meteen duidelijk. Het kon nog wel eens moeilijk worden. Ik zag op verschillende plekken vis draaien en zwemmen. Soms sprong er een boven water. Deze vis zit tegen de paaien aan. Toch ga ik het proberen.

De ervaring leert dat als ze dit gedrag vertonen, ga ik er altijd van uit dat ze niet allemaal ter gelijk paaien en sommige misschien wel eten willen. Dit lukt lang niet altijd standaard op de bodem. Ik vind het dan vaak leuk om een paar korsten of vlokken in het oppervlak te gooien (mits er niet teveel watervogels zijn, natuurlijk). Als vis zo bijna aan het paaien is, zie je ze nog wel eens door het oppervlak breken of hoog in het oppervlak zwemmen en dan heel spontaan eten uit het oppervlak meepakken. Ik heb dit op diverse plekken geprobeerd, maar nergens bleven ze lang genoeg op een plek. Dik een uurtje overal achteraan gelopen en geprobeerd. Geen resultaat. Ze waren echt nergens in geïnteresseerd. Dan maar even de plekjes afvissen waar ik gevoerd heb. Dit is trouwens heel simpel een witvisvoertje met wat pallets erdoor en wat droge maïspallets. Dit geeft over het algemeen best een goed resultaat. Ook hier was geen karper van plan om op de voerplekken te komen. Inmiddels na een anderhalf uur stop ik ermee om op deze voerplekken te vissen. Dit is niet de manier van vissen, toch?

Terug naar een paar broodvlokken, helemaal naar de andere kant van het water. Hier ligt heel veel drijfvuil, dan maar hier middenin vissen. Ik had hier toch regelmatig een happend bekje van een karper gezien. Inmiddels begint het te schemeren. Toch wel lekker, die langere uren licht. Aangekomen tussen het drijfvuil hoorde ik er een smakken. Ik heb de vis voorzichtig benaderd en vlok laten zakken. Geen tijd meer om mijn dobber eraf te halen, straks is 'ie weg! Het wordt nu wel echt donker; het zonnetje is al bijna onder. Deze vlok lag er niet lang, en werd gulzig weggehaald uit het oppervlak. BANG! Die hangt. Het was een leuk gevecht, want ik had een lijn vol met rotzooi die waarschijnlijk nog zwaarder woog dan m'n vis. Dit is niet echt van belang, het gaat om 't feit dat ik er TOCH nog 1 heb kunnen vangen (verleiden)

Vandaag hebben we ons best gedaan om gewoon eens lekker met een simpele pen hengel een paar uurtjes Oostzaan in te gaan. Het is mooi weer, maar er staat toch best een straffe wind. De natuur begint overal op te bloeien; overal staan mooie bomen in bloei, en hebben we gewoon zin om lekker relaxed een paar van die lekkere stille plekken af te vissen.

Eerst hebben we wat rond gereden om te kijken of we überhaupt vis konden zien; dit was op geen enkele plaats het geval. Dan maar een paar leuke plekken uit zoeken en een handje voer erin gooien. Daarna lekker afvissen! Gewoon een uurtje hier en een uurtje daar.

Thom was de eerste die een mooie vis haakte. Na 'm geland te hebben, heb ik een foto gemaakt. Best wel koud, die vis. Vlug teruggezet. Geen aanbeten meer op de eerste plek. Op naar de volgende. Leuk zoals die kleine eendjes constant interesse hebben in je dobber. Tussendoor hebben we beide nog diverse Brasems gevangen. Daarna viel het stil, ook hier is geen vis meer.

Weer door naar de volgende plek. Hier liet ik mijn aasje zakken en liep mijn pen meteen weg. Groot is 'ie niet, maar wat een fantastisch spiegeltje! Na deze vis hebben we lekker tussendoor een hamburger gegeten en een bak espresso gedronken. Hiermee een fijne visdag afgesloten, met een tevreden gevoel.

Tot de volgende keer!