02/2015 - eerste vissen van februari

De eerste dagen met zon zijn een feit. Heel voorzichtig beginnen er wat uurtjes licht bij te komen. Het toeval wil dat het deze ochtend al om half 9 zonnig is. Eerst twijfelde ik nog waar ik naartoe zou gaan en toen dacht ik: "Ik pak een lichte penhengel, een beetje brood, een simpel witvis voer met een klein beetje vismeel erdoor en natuurlijk mijn doos wormen." Ik zoek een paar ondiepe wateren op.

Aan het water gekomen heb ik mijn dobber op diepte gezet en een paar handjes voer erin gegooid, mijn wormen op m'n haak gezet en een broodvlok er omheen gedaan. Nu weet ik in dit watertje waar de kuiltjes ongeveer liggen en liet ik mijn dobber even voorbij de kuil zakken. De pen bleef plat liggen. Daarna trek ik deze heel voorzichtig in het kuiltje. Rond deze tijd wil daar nog wel eens een vis in liggen. De pen lag nog steeds plat. Hij had eigenlijk moeten gaan staan. Dus, ik weet dat er een vis in de kuil zit! Nu was ik dus weer eens een keer ongeduldig en kon ik het niet laten om nog een keer voorzichtig mijn pen op te tillen en kijken of deze nu wel recht zou staan. Niet dus; er ontstond een grote kolk en weg was de vis. Dat is de eerste verknoeid. Oke, tijd voor een ander plekje.

Na een kwartier had ik een leuke aanbeet. Kort drilletje, en een leuk klein schubje gevangen. De eerste vis van 2015 is binnen. Naar het andere stekje waar ik een klein beetje gevoerd heb. Ik liet het dobbertje zakken, en meteen was daar een opstekertje! Haak gezet, en nu was het een iets pittigere drill. Dit was een iets leuker visje. Leuke sport gehad op een licht hengeltje. Toch ging ik nog even terug naar het duikertje. Na een uurtje had ik het idee "deze komt niet meer.". Terug naar het vorige voerplekje. Na een half uur geen resultaat. Dan toch nog even terug naar de eerste; bij de duiker en na vijf minuutjes ging mijn pennetje onder.

Bij dit visje heb ik een hele hoop sport gehad. In de duiker, onder de boom door, weer terug en een klein stukje het weid op. voor zo'n klein ding is deze vis supersterk. Nou ja, klein... Het was de grootste van die dag. Even net geen 60 centimeter, maar wel dus een wereldsport. Lekker, m'n boterham opgegeten, een bakje koffie gedronken, en daarna toch nog een kleine 10 minuten bezig geweest om de modder van mijn schepnet, hengel, molen en fotocamera en ook mijn laarzen te halen. Maar goed, nog steeds is de zon er. Wat een goddelijke ochtend.

Tot de volgende keer.